Jumat, 19 Juni 2015

MENGGAPAI BERKAH ORANGTUA

Iyuk Roh berdagang kue keliling kampung menggunakan sepedanya...

Satu keranjang tumpuk diletakkan di sadel belakang sepedanya... isi keranjang kuenya : pastel, lumpia, risol, lupis, nagasari & jajanan pasar lainnya...

Ia berjualan dari pagi hingga saat makan siang tiba... semangatnya luar biasa, selalu tampak ceria walaupun tampak rasa letih akibat mengayuh sepedanya...

Saat berkeliling kampung, ia akan berteriak, "kuenya Bu..."
Tapi, bila sudah berhenti didepan rumah pelanggannya, bahasanya akan berubah, "Iiboook... kuuuueee.... tuku ora ?"
Setiap pelanggannya pasti juga memiliki ciri khas masing2 tergantung dari Iyuk Roh ini memberi sambutan nada di depan rumah pelanggannya...
Ada yg menjawab "iya, tunggu..." ; "beli... beli..." ; "belum dulu" ; "besok aja..."  hingga "yuuuuhuuuuu~"
Semua akan disambutnya dgn senyuman lebar & tertawanya yg khas...

Suatu hari... Iyuk Roh datang di jam yg sama tapi dagangannya tinggal sedikit... terlintas di hati "Alhamdulillah... dagangannya banyak yg laku..."

"Bu... kuenya tinggal ini, diambil aja semua... buat Cah Ayu & Cah Bagus..."

"Lho... ? Yo wis, aku tak tuku semua... seneng dong bisa pulang cepet ?"

"Iya, Bu... Mbokku di rumah... semenjak si Mbok di rumah, aku ambil kue cuma sedikit... soale kalo aku kesiangan pulangnya, de-e wis megangin perutnya... "

"Umur Mbokmu pira ?"

"90"

"Subhanalloh... trus Mbokmu karo sopo di rumah ?"

"Tak titipin orang... Makanya pagi2, aku wis gendong Si Mbok... tak mandiin, tak suruh pipis... tak pakein baju... tak suapin... wis koyok ngurus bayi néh... baru aku berangkat... wong pernah aku pulang siang kayak biasa, si Mbok pulang wis megangin perut... ya... aku lari sebentar ke warung beli nasi... semenjak itu aku ngga mau bawa banyak, kasian Si Mbok... kadang-kadang si Mbok suka nangis ngga jelas... tiba-tiba nangis, aku tanya Si Mbok nangis aja... jadinya aku bilang... yo wis, nangis sing puas... Mbokke ngga sayang karo aku... aku wis ngurus capek-capek, Si Mbok cuma nangis tok... eeeh... brenti nangisnya... " ujarnya sambil tersenyum...

Tanpa terasa air mata mulai menggenang di pelupuk mata...

"Yo wis Yuk... sana cepat pulang ! Kesian Si Mbok, pasti seneng sampean pulang cepet" , sambil pelanggannya mambayarkan uang kue ...

"Terima kasih ya , Bu... ini kembaliannya"

"Ngga usah... itu buat Iyuk & Si Mbok..."

"Suwun nggih Bu... Do'ain ya, Bu... aku iso bayar kontrakan & kebutuhan lain2, krn aku mikir serba salah... Si  Mbok di rumah otomatis aku ambil dagangan sedikit... kalo ambil banyak, kasihan Si Mbok... wis, cerita lagi... yo wis Bu... Suwun ya, Bu... "

RESIKO BAIK